عن لينا، ڨعمورة السعادة :)

لينا، « ڨعمورة السعادة ». قد الطرف، أما برشة محبة و انسانية و فضول و شغف و عناد و إصرار. كي تحط حاجة في راسها، بعد ما تقيسها العشرة قياسات و تشوف اللي فيها حق، تزدم طول، ما توخرهاش لتالي. و اياك سمعت بواحد مظلوم، سايي غادي وين ماتت و حيات. تكسير الراس برشة بأمور السياسة و السياسيين ما عندهاش، الحق وين و الظلم وين و الخور وين و شنية ننجمو نعملو. تتعب، تتنرفز، تولي بركان متع حركة و يبداو احبابها لكل خايفين عليها على صحتها.

م اللي طلع صوتها، و احبابنا التوانسة الباهين ما رحموهاش. ع الاول « هاي طفلة، ماو تستر روحها و تضم فمها » حتى لـ »عميلة والله عميلة كونوها و يخلصو فيها، والله كيف ما نحكيلك، تي الشيك ريتو بعيني باش نكذب عليك؟؟؟ ». علاه، يقول القايل. هكاكة، دونية و سقوط الموجود في التونسي. اللي « ليتني لينا » أما ما خلطش، و اللي لقا روحو فعلو مفضوح، و اللي صوتها عرالو عيوبو قدامو، و اللي و اللي …

الحاصل، لينا، ها الڨعمورة هاذي، صيف 2014، 30 أوت كان صدقني ربي، و حسب كلام « السادة المهيبين أعوان الأمن المجيدين » بجربة، لينا زدمت ع المركز و فتقت أعوان الأمن من بعضهم بالانتهاكات و شدتلهم جوانبهم الكل و بدات تهضم فيهم، بالجانب بالجانب … هو صحيح هي نهارتها كلات طريحة قعدو آثارها مدة باهية، و صحيح الي حاضرين لكل شافوها تتضرب و تتمرمد … أما ماك تعرف، القانون و مجراه و كذا و انت أربط بسهم.
الحاصل، نهار 19 سبتمبر لينوش باش تتعدى على محكمة مدنين تعمل طلة على « القضاء المستقل ». المرة هاذي لينا باش تكون داخل المحكمة، على غير العادة. في العادة لينا ديما قدام المحكمة هازة بلاكة « ارفعوا الظلم عن فلان » ولا شعار. و ماهيش باش تكون وحدها.
أكثر م المساندة من غادي، ڨعمورة السعادة.

Linouch

Pause politique : du « il faut faire avec »

« Ce gouvernement, il faut faire avec, sinon c’est du dogmatisme et du blocage gratuit ». Cette expression s’est répétée des millions de fois sur la bouche des « sages auto-déclarés », guides d’un consensus tissé aux fils d’araignées.
Le problème est bien plus simple qu’un recroquevillement politique, ou un purisme rigide. Il y a des signes de confiance nécessaires qui doivent être établis. Des institutions constitutionnelles en marche, et un début de travail annoncé et vérifiable. Un énième gouvernement d’excuses est la dernière chose dont on a besoin actuellement. Les excuses n’ont servi jusqu’ici qu’à maintenir le capital symbolique et financier d’une frange de la population tunisienne aux dépens du droit des autres à Etre. Et dés que l’odeur des excuses plane sur le discours politique gouvernemental, on reconnaît bien que ce gouvernement-là, on ne peut pas faire avec.
Inutile de se positionner, en tel cas. On peut faire avec les acteurs publics locaux, vu que la centralisation bureaucratique élimine tout lien organique direct entre ministère et acteur public local. On peut faire avec les nouvelles institutions constitutionnelles ou les anciennes qui respectent le cadre de la Constitution actuelle. Il y a bien des astuces et des manigances possibles. Mais pas l’exécutif, tant qu’il ne change pas clairement de voie.